دُختـَـــــــــــر آتـــــــــیش پارهــِــــ
دختــر بهـآرے
و آنــگآه که چادرم را سَــــر می کنـم و دُنـــیا مَحــوِ دیدنم می شود! و آنــگآه که از حسرت و غَــــم دنیا بُــغض می کنم! و آنـــگآه که هیچکس مرا درک نمی کنَــد! درک نمی کنـــد،،، احساسَــم را، وجودَم را، صداقَتـــم را، چادرَم را! و آنـــگآه که تیکه های پسَـــــران را می شنَــــوم! و آنــــگآه که می خواهَـــــم تنها دَر جایی بنشینم و گریه کُـــــنم! و آنـــگآه که خَســــــته می شوم از این آدمانِ شــــــهر! و آنـــگآه که می خواهَــم داد بزَنـــــــم .... داد بزنم و بگویم: خسته اَم ... خسته اَم و در همه ی این هـــــآ خُـــــدا را که یاد می کنم آرام می شَومـــ! و چـــــه زیباست این آرامــــــــــــــــــــش ....
نظرات شما عزیزان:
بهــ نام خــدآی قـــــلبهآی مهربان
